Leczenie przebarwionego, uprzednio uszkodzonego żywego zęba 11
30-letni pacjent bez wywiadu medycznego zgłosił się z życzeniem zastąpienia poprzedniej rekonstrukcji kompozytowej wykonanej 10 lat wcześniej po urazie zęba 11.
Ząb 11 w badaniu klinicznym reagował na test żywotności i nie wykazywał zmian okołowierzchołkowych na zdjęciu RTG wykonanym tego samego dnia (ryc. 1).
Ząb 11 był przebarwiony i znajdował się w bardziej podniebiennej pozycji niż przeciwstronny środkowy ząb 21 (ryc. 2).
Analiza estetyczna podkreśliła asymetrię zenitu dziąsła między zębami 11 i 21. Przy użyciu sondy periodontologicznej potwierdzono po znieczuleniu splotu zmienioną bierne wyrzynanie się nabłonka łączącego typu IA zgodnie z klasyfikacją Cosleta i wsp. (ryc. 3).
W celu przeprowadzenia możliwie najbardziej zachowawczego leczenia odtwórczego u pacjenta, biorąc pod uwagę wiek i żywotność zatrzymanego elementu zębowego, zdecydowano się na wykonanie bezpośredniej odbudowy kompozytowej po zaplanowaniu przypadku i wykonaniu diagnostycznego modelu z wosku (wax-up).
W dniu zabiegu, po miejscowym znieczuleniu splotu, ząb 11 odizolowano za pomocą koferdamu, rozszerzając izolację na pierwsze zęby przedtrzonowe (ryc. 4).
Następnie usunięto pękniętą rekonstrukcję kompozytową i wykonano krótkie skośne ścięcie preparacji, a całą powierzchnię zęba 11 wypiaskowano tlenkiem glinu w proszku o grubości 27 μm (ryc. 5).
W celu skorygowania zmienionego biernego wyrzynania zdecydowano się odtworzyć profil wyłaniania poprzez zaakcentowanie łuku przedsionkowego i dążenie do symetrii z elementem przeciwstronnym. W tym celu zastosowano wstępnie uformowaną metalową formówkę, którą zablokowano dwoma klinami.
Po dostosowaniu formówki przeprowadzono procedury adhezyjne przy użyciu 3-etapowego systemu wytrawiania i płukania. Po każdym etapie następowała polimeryzacja światłem UV przez 40 sekund (ryc. 6).
Przedsionkowy profil wyłaniania odtworzono kompozytem w odcieniu szkliwa (ESTELITE ASTERIA WE firmy TOKUYAMA DENTAL) (ryc. 7).
Po wykonaniu silikonowego indeksu diagnostycznego modelu wax-up wykonano rekonstrukcję ściany od strony podniebiennej kompozytem w odcieniu szkliwa (ESTELITE ASTERIA WE firmy TOKUYAMA DENTAL) (ryc. 8).
Następnie zrekonstruowano anatomię zębiny poprzez odtworzenie mamelonów przy użyciu opakerowego odcienia kompozytu do zębiny (ESTELITE SIGMA QUICK OA2 firmy TOKUYAMA DENTAL); odcień ten będzie miał również zasadnicze znaczenie dla skorygowania odcienia elementu dyschromatycznego (ryc. 9).
Jasnoniebieskie i białe odcienie efektowe (ESTELITE COLOR firmy TOKUYAMA DENTAL) zastosowano w celu odtworzenia opalescencji w obszarze siecznym (ryc. 10).
Nakładanie warstw uzupełniono poprzez zastosowanie odcienia do szkliwa (ESTELITE ASTERIA WE firmy TOKUYAMA DENTAL) w obszarze przedsionkowym za pomocą pojedynczego nałożenia. Powierzchnię przedsionkową wymodelowano i skontrolowano w trójwymiarowych objętościach, aby uzyskać jak najmniejszą liczbę ostatecznych korekt. Następnie polimeryzowano przez 20 sekund i potem przez 40 sekund w obszarze przedsionkowym i podniebiennym po pokryciu żelem glicerynowym w celu zahamowania warstwy inhibicji tlenowej kompozytu (ryc. 11).
Procedury wykańczania i polerowania przeprowadzono w celu odtworzenia linii przejściowych zęba 21 (ryc. 12 / 13).
Ponowna kontrola pacjenta odbyła się po 21 dniach (ryc. 14/15) i 12 miesiącach (ryc. 16) w celu oceny rezultatu estetycznego pod względem kształtu i koloru.
Autor:
Dr Nicolò Barbera
Adiunkt na Wydziale Kariologii i Endodoncji Uniwersytetu Genewskiego
Prywatna praktyka kliniczna w Lozannie