Opis przypadku ESTELITE SIGMA QUICK

Odbudowa zęba kompozytem po przeszczepie zęba w odcinku przednim

Historia choroby

Po upadku na basenie w 2000 roku i całkowitym zwichnięciu dwóch środkowych siekaczy 11 i 21 (oba zęby zostały utracone podczas upadku), przeszczepiono zęby 34 i 44 w rejonie 11 i 21. Siedem lat później pacjentka, która do tej pory była zadowolona z wykonanego uzupełnienia, zgłosiła się na konsultację w sprawie dalszej odbudowy przeszczepionych przedtrzonowców. Równolegle prowadzono leczenie ortodontyczne z regularną kontrolą radiologiczną rejonu 11/21. Okolica wierzchołkowa przeszczepionych przedtrzonowców była prawidłowa, nie stwierdzono resorpcji korzeni.

Planowanie leczenia

Po ocenie wyników klinicznych i radiologicznych zaplanowano małoinwazyjną zmianę kształtu przeszczepionych przedtrzonowców 34 i 44 na siekacze centralne. Inne alternatywne metody leczenia, takie jak wykonanie licówek pełnoceramicznych oraz wykonanie chirurgicznego wydłużenia korony (przedsionkowego) w celu ujednolicenia linii dziąseł, zostały odrzucone przez pacjentkę ze względu na inwazyjność.

Przebieg leczenia

Najpierw wykonano wax-up (ryc. 2), aby poinformować pacjentkę o różnych możliwościach leczenia i ocenić spodziewaną utratę substancji w wyniku zastosowania środków przygotowawczych.

Przy użyciu klucza silikonowego wykonanego na wax-upie, wykonano wewnątrzustną makietę z tymczasowym materiałem akrylowym, aby zwizualizować późniejszy wynik leczenia. Ze względu na grubość wax-up'u i pozycję przeszczepionych przedtrzonowców w łuku zębowym, uzgodniono z pacjentką, która była bardzo zadowolona z mock-up, że uzupełnienia zostaną zaprojektowane w sposób bardziej delikatnie w kierunku przedsionkowym.

Zęby zostały teraz oczyszczone pastą profilaktyczną bez fluoru. Jako system kompozytowy zastosowano materiał ESTELITE SIGMA QUICK (Tokuyama Dental). System ten zawiera ekstra opakerowy materiał zębinowy w odcieniu OPA2, który został użyty do odbudowy rdzenia zębiny siecznej, która nie jest oparta na strukturze zęba. Zastosowano następujące odcienie: OPA2, OA2, OA3 (masy zębinowe), A2, A3 (masy szkliwne), CE (Clear Enamel, masa efektowa dla efektów przeziernych), OPA2 (Flowable). Powierzchnia szkliwa przeszczepionych przedtrzonowców została minimalnie inwazyjnie zszorstkowana przy użyciu diamentu wykończeniowego, a następnie wytrawiona przez 30 sekund przy użyciu 37% kwasu ortofosforowego (Conditioner 36, Dentsply, Konstancja, Niemcy) i wstępnie przygotowana adhezyjnie (Heliobond, Ivoclar Vivadent, Ellwangen). Za pomocą klucza silikonowego zbudowano teraz cienką warstwą ścianę tylną z materiału płynnego w odcieniu OPA2. Następnie wymodelowano różne materiały zębinowe w kilku warstwach: OPA2 jako nieprzezierny rdzeń, OA3 przyszyjkowo i OA2 siecznie. W okolicy brzegu siecznego pozostawiono wolną przestrzeń o szerokości ok. 1 mm, którą wypełniono cienką warstwą materiału efektowego (CE). Bardzo cienka warstwa OA2 została nałożona bezpośrednio na brzeg sieczny, aby uzyskać efekt "halo". Następnie rdzeń zębinowy został pokryty materiałami szkliwnymi (A2 sieczny, A3 przyszyjkowy).
Po ostatecznym wypolerowaniu zębów przeprowadzono fluoryzację (Biflourid, VOCO, Cuxhaven).

Poniższe ilustracje przedstawiają uzupełnienia na wizytach kontrolnych po 4 tygodniach, 4,5 miesiąca i 14 miesiącach.

Wizyty kontrolne były umawiane z pacjentem w odstępach 6-miesięcznych po zakończeniu leczenia.

Epikryza i dyskusja

Przedstawiony przypadek pacjenta przedstawia ponowne ukształtowanie dwóch przedtrzonowców po autogennym przeszczepie zębów w następstwie urazu zębów przednich, w którym oba siekacze centralne uległy całkowitemu przemieszczeniu i nie mogły być replantowane, ponieważ nie można było ich odnaleźć.

Jeśli chodzi o zmianę kształtu przeszczepionych przedtrzonowców na zęby przednie, istnieją pojedyncze opisy przypadków, w których zarówno uzupełnienia kompozytowe, jak i licówki pełnoceramiczne zostały wykonane w celu zmiany kształtu zębów jako środek terapeutyczny.

W tym przypadku minimalnie inwazyjne uzupełnienia kompozytowe zostały wykonane na życzenie pacjenta, który został poinformowany o różnych procedurach. Ściana tylna została zbudowana z bardzo cienkiej warstwy materiału Flow przy użyciu indeksu silikonowego po uprzednim wax-upie. Ponieważ kontakty okluzyjne znajdują się w obszarze struktury zęba, zabieg ten okazał się możliwy do wykonania.

Pacjentka jest zadowolona z osiągniętego wyniku leczenia. W okresie obserwacji wynoszącym 14 miesięcy nie stwierdzono żadnych oznak niewydolności uzupełnienia.

Autor:

prof. dr Anne-Katrin Lührs
Starszy lekarz w Klinice Stomatologii Zachowawczej, Periodontologii i Stomatologii Zapobiegawczej, Medizinische Hochschule Hannover (kierownik: prof. dr Nadine Schlüter)

Carl-Neuberg-Str. 1
30625 Hannover
Tel.: 0511 5324815
https://www.mhh.de/kliniken-der-mhh/klinik-fuer-zahnerhaltung-parodontologie-und-praeventivzahnmedizin